اینورتر خورشیدی و اصل کار آن

اینورتر خورشیدی را می توان به عنوان یک مبدل الکتریکی تعریف کرد که خروجی DC (جریان مستقیم) ناهموار پانل خورشیدی را به AC (جریان متناوب) تبدیل می کند. این جریان را می توان برای کاربردهای مختلف، به عنوان مثال در یک شبکه زنده یا در یک شبکه خارج از شبکه استفاده کرد. در سیستم های فتوولتائیک، این یک جزء خطرناک BOS (تعادل سیستم) است که امکان استفاده از تجهیزات منبع تغذیه AC معمولی را فراهم می کند. این اینورترها عملکردهای خاصی از آرایه های PV دارند، مانند ردیابی پاورپوینت و حفاظت ضد جزیره تا حد زیادی. اگر از سیستم های انرژی خورشیدی در خانه استفاده کنیم، انتخاب و نصب اینورتر بسیار مهم است. بنابراین، اینورتر یک وسیله ضروری در سیستم تولید انرژی خورشیدی است.

اصل کار یک اینورتر خورشیدی استفاده از توان منبع تغذیه DC (مانند پنل خورشیدی) و تبدیل آن به برق AC است. توان تولیدی از 250 ولت تا 600 ولت متغیر است. این فرآیند تبدیل را می توان توسط گروهی از IGBT ها (ترانزیستورهای دوقطبی گیت عایق) انجام داد. هنگامی که این دستگاه های حالت جامد به شکل یک پل H متصل می شوند، از DC به AC نوسان می کند.

یک ترانسفورماتور افزایش دهنده استفاده می شود تا توان AC را بتوان گرفت و به شبکه تغذیه کرد. در مقایسه با اینورترهای دارای ترانسفورماتور، برخی از طراحان شروع به طراحی اینورترهای بدون ترانسفورماتور کرده اند که بازده بالاتری دارند.

در هر سیستم اینورتر خورشیدی، از یک میکروکنترلر از پیش برنامه ریزی شده برای اجرای دقیق الگوریتم های مختلف استفاده می شود. این کنترلر از الگوریتم MPPT (Maximum Power Point Tracking) برای افزایش توان خروجی پنل خورشیدی استفاده می کند.